ฤาษี๑๐๘

 พ่อแก่ หรือพระฤาษี ถือเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คนในแวดวงศิลปะแขนงต่างๆ ล้วนนิยมเคารพนับถือบูชา ถือกันว่าเป็นครูผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาต่างๆ ทั้งมวลแก่มนุษยชาติความเป็นมาของพ่อแก่ บางครั้งก็เรียกกันว่า ครูฤาษี หรือ"ตฺริกาลชฺญ" แปลว่า ผู้รู้กาลทั้งสาม  ตามตำนานกล่าวไว้ว่า พระฤาษีมีอยู่ด้วยกันทั้งหมด 108 องค์ ปางเสมอเถรถือว่าเป็นปางที่มีฤทธิ์มากที่สุด บางตำราก็ว่าท่านมีนามว่า "พระฤษีนารท" บางตำราก็ว่าท่านมีนามว่า “พระปรคนธรรพ” ประวัติความเป็นมาทั้ง ในคัมภีร์ทางคติฮินดู ในตำราอินเดีย และตำรานาฏศิลป์ของไทยเรา ส่วนใหญ่ล้วนกล่าวตรงกันว่าท่านเป็น “บรมครู” แห่งนาฏศิลป์ และดุริยางค์ศิลป์ ผู้ที่จะบรรเลงดนตรี หรือรำฟ้อนล้วนต้องไหว้ครู หรือครอบครูมาก่อน และ “ครู” หรือที่พวกศิลปินเรียกขานว่า “พ่อแก่” นั้นก็คือพระฤษีนารท นี่เอง เชื่อถือกันว่า พระฤาษีนารอด เป็นครูของฤาษีทั้งปวง ทรงกำเนิดจากเศียรที่ ๕ ของพระพรมธาดา ทรงเพศเป็นฤาษี พระฤาษีนารอดถือว่าเป็นฤาษีองค์แรกของไตรภูมิ ไม่ว่าจะมีการบูชาสิ่งใด หากไม่มีการเชิญท่านแล้ว พิธีกรรมนั้นจะถือว่าไม่สมบูรณ์ครับ

     คนเราจะสามารถบุชาเศียรพ่อแก่ได้หรือไม่ เนื่องด้วยตำราทางโหราศาสตร์ และตำราทางเทววิทยา กล่าวไว้สอดคล้องกันว่า พระพฤหัสบดีถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้เป็นอาจารย์แห่งสรรพวิชาความรู้ทั้งมวล มีผู้กล่าวขานกันว่า " พ่อแก่หรือปู่ฤาษี ท่านจะเป็นผู้เลือกเจ้าของ " เมื่อถึงกาลเวลาอันควร บุญวาสนาปรากฏ จะนำพาท่านที่มีใจปรารถนาครอบครอง หัวโขนพ่อแก่หรือปู่ฤาษี...ท่านจะประสิทธิ์พรแก่ผู้บูชา ได้ครอบครอง บูชาหัวโขนหรือเศียรพ่อแก่หรือปู่ฤาษี อย่างแน่นอนครับ 

ตั้งนะโม ๓ จบ

     โอม ฦ ฦา ฤ ฤา นะมะ พะทะ จะภะ ทะสะ นะโม พุทธายะ

คาถาบูชาเศียรพ่อแก่หรือพ่อปู่

อุกาสะ อิมัง อัคคีพาหูบุพผัง อะหังวันทา อาจาริยัง สัพพะสัยยัง วินาสสันติ สิทธิการิยะ อะปะระปะชา อิมัสมิง ภะวันตุเม

ทุติยัมปิ อิมัง อัคคีพาหูบุพผัง อะหังวันทา อาจาริยัง สัพพะสัยยังวินาสสันติ สิทธิการิยะ อะปะระปะชา อิมัสมิง ภะวันตุเม

ตะติยัมปิ อิมัง อัคคีพาหูบุพผัง อะหังวันทาอาจาริยัง สัพพะสัยยัง วินาสสันติ สิทธิการิยะ อะปะระปะชาอิมัสมิง ภะวันตุเม

เมื่อท่านได้ทำการบูชาเศียรพ่อแก่มาแล้วมีหลักปฏิบัติดังนี้ครับ 

การบูชาในครั้งแรก (อัญเชิญพ่อแก่หรือปู่ฤาษี)

๑. ควรเริ่มบูชาในวันพฤหัสบดี (วันครู) สำหรับบุคคลธรรมดาทำเหมือนไหว้พระทุกอย่างแต่ต่างกันตรงที่ ใช้ธูป ๙ ดอก แต่สำหรับผู้มีองค์เทพสายญาณต่างๆ  ครูพระฤาษีท่านว่าดังนี้ กำหนดครั้งแรก ธูป ๓๖ ดอก ครั้งต่อไป ๑๖ ดอกครับ สำคัญที่สุด คือ จิตที่มีศรัทธา เชื่อมั่น ไม่สงสัย  ในพ่อแก่หรือปู่ฤาษี

***หากท่านมีใจอยากจะถวายของไหว้ พ่อแก่หรือปู่ฤาษี มีดังนี้

พวงมาลัย ๑ พวง หรือดอกไม้ ๑ กำ หมากพลู ๕ คำ บุหรี่ ๕ มวน กล้วย ๑ หวี น้ำร้อน น้ำชา กาแฟ หรือผลไม้ตามฤดูกาล สำหรับอาหารคาวหวานต่างๆ ตามสมควรไม่เจาะจงครับ

สำหรับบางท่านเป็นพิธีใหญ่ เงินกำนัลครู ขั้นต่ำ 6 บาท 12บาท หรือ19 บาท  นี่คือเงินกำนัลครูเทพครูปู่ฤาษี สำหรับใส่ลงในพานครูรวมในพิธีไหว้ครู บายศรีปากชาม หนึ่งคู่ครับ  เงินส่วนนี้ไม่เกี่ยวกับเงินช่วยงานเจ้าภาพครับ อาจมีการจัดเครื่องกระยาบวชทั้งห้าไว้ด้วยดังนี้คือ 
๑.กล้วยบวชชี ๒.ฟักทองแกงบวช ๓.เผือกแกงบวช ๔.มันแกงบวช ๕.ขนมบัวลอย เป็นต้นครับ

   คนวันทั้งเจ็ดเหมาะกับการบูชาพ่อแก่องค์ต่างๆดังนี้       

1.1คนวันอาทิตย์บูชาปู่ฤาษีตาไฟ จะช่วยเสริมยศและฐานะให้รุ่งเรื่อง       
1.2 คนวันจันทร์บูชาปู่ฤาษีนารอด จะช่วยเสริม เสน่ห์เมตตาให้คนรักใคร่       
1.3 คนวันอังคารบูชาปู่ฤาษีพระนารายณ์ จะช่วยเสริม อำนาสวาสนา       
1.4 คนวันพุธบูชาปู่ฤาษีพระพิคเณศ จะช่วยเสริม ความคิดและสติปัญญา ในการทำมาหากิน       
1.5 คนวันพฤหัสบดีบูชาปู่ฤาษีประไลยโกติ จะช่วยเสริม ตะบะบารมีให้ศัตรูเกรงกลัว       
1.6 คนวันศุกร์บูชาปู่ฤาษีพรหมมา จะช่วยเสริม ทรัพย์และเสน่ห์ ให้มีมากมาย       
1.7 คนวันเสาร์บูชาปู่ฤาษีสิงห์ดาบถ จะช่วยเสริม ตะบะบารมีให้ศัตรูเกรงกลัว       
1.8 คนวันพุธกลางคืนบูชาปู่ฤาษีเพชรฉลูกัน ทรัพย์และเสน่ห์ ให้มีมากมาย
ทั้งนี้ หากท่านใด มีสายญาณปู่ฤาษีองค์ใด ก็สามารถบูชาเพิ่มเติมได้ครับ หรือบูชาไว้ทั้งหมด คงต้องขึ้นกับผู้บูชาว่ามีศรัทธา เชื่อมั่น ไม่สงสัย หรือจุดประสงค์อื่นๆร่วมด้วยครับ

ฤาษี

เรียบเรียงจาก อาจารย์.ว.จีนประดิษฐ์      หนังสือตำนานพระฤาษี  
                พ.ต.อ. ชลอ อุทกภาชน์    หนังสือแว่นส่องจักรวาล ไว้ณ ที่นี้ครับ

   อาจารย์หมอยา ได้นำมาเขียนตามความเข้าใจ เพื่อไว้ให้ท่านทั้งหลายได้อ่าน ผิดถูกอย่างไรก็เป็นบทความหนึ่งเท่านั้น อ่านไว้เพื่อเป็นแนวทางครับไม่จำต้องเชื่อหรือยึดถือ ให้รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหามครับ

พระฤาษี คนเราทั่วๆไปมักใช้เรียกขาน ผู้ที่ปฏิบัติตนสมถะ ผู้บำเพ็ญเพียร ด้วยจุดประสงค์ต่างๆเช่น ฤทธิ์ บารมี ความรู้แจ้งในบุญ-บาป ผู้ศึกษา ประพฤติ ปฏิบัติในวิชาการต่างๆ เช่น ว่านยา ไสย์เวทย์ จนจำแนกเป็นสี่ชั้นสำหรับความสำเร็จ คือ 

๑ ฤาษี 
๒ พรหมฤาษี 
๓เทวฤาษี 
๔มหาฤษี เป็นต้น 

ลักษณะต่างๆของฤาษี สำหรับผู้ยึดแนวปฏิบัติจะได้ทราบว่าท่านเป็นฤาษีแบบใด

ฤาษี ผู้ปฏิบัติตน อยู่ในสถานที่ต่างๆ ที่สะอาด ใช้เวลาการปฏิบัติตนในเวลากลางวันเป็นส่วนมาก
โยคี ผู้ปฏิบัติตน ในศาสตร์ของการดัดตน ทรมานตน การบังคับการลุกนั่ง กินนอน
มุนี ปฏิบัติแบบพราหมณ์ เป็นผู้ทรงความรู้เน้นด้านการใช้ปัญญาในการปฏิบัติ
พระดาบส ผู้ปฏิบัติตนคล้ายๆ โยคี แต่มุ่งไปในทางถือเพศพรหมณ์จรรย์เพื่อความหลุดพ้นจากกิเลสทั้งหลาย
ชฏิล ทำตัวเหมือนพราหมณ์ เกล้ามวย แต่งกายมอมแมม มักอยู่ไกลในถิ่นทุรกันดาร ไม่ตัดผม ตัดเล็บ
นักสิทธิ์ เป็นผู้ปฏิบัติเป็นนักบวชและในขณะเดียวกันบูชาเทพเทวาไปพร้อมกัน เน้นสัจจะ ความเที่ยงธรรม ความว่างเปล่า ความบริสุทธิ์
นักพรต เป็นผู้ปฏิบัติและด้วยศีลอันบรืสุทธิ์ ดำรงไว้ด้วยความสมถะ มักอยู่ในสถานที่ห่างไกลและสงบร่มเย็น
พราหมณ์ เน้นบำเพ็ญปฏิบัติสร้างบารมี และช่วยเหลือผู้คนทั่วไป ไม่เก็บตัวตามสถานที่ห่างไกล จะคงอยู่ในเมือง
*****************************
นอกจากนี้ยังมีการเอ่ยถึงพระฤาษีที่เป็นตัวแทนของกลุ่มดาวฤกษ์ เรียกว่ากลุ่มดาวหางจรเข้ (ทศฤษี) เป็นรายนามดังนี้ครับ
๑. พระโคดม                   ๖. พระกศป
๒. พระภรัทวาช                ๗. พระอัตริ
๓. พระวิศวามิตร               ๘. พระปเจตัส (พระทักษะประชาบดี)
๔. พระชมทัศนี                ๙. พระภฤคุ
๕. พระวิสิษฐ์                  ๑๐. พระนารท
ทั้งสิบพระฤาษีนี้เป็นตัวแทนหรือมีต้นกำเนิดมาจากพระศิวะหรือพระอิศวรครับ
********************************

ฤาษีแบ่งออกเป็นสี่กลุ่มดังนี้ครับ เพื่อสะดวกในการกล่าวถึงหรือเอ่ยในการทำพิธีต่างๆ ว่าท่านมาจากสวรรค์ชั้นใด
๑. ฤาษีชั้นพรหมฤาษี เช่น ฤาษีพรหมมา ฤาษีพรหมมุนี ฤาษีพรหมนารถ ฤาษีพรหมวาสมิกิ
๒. ฤาษีชั้นเทพ เช่น ฤาษีบรมโกฏิ ฤาษีประลัยโกฏิ ฤาษีนารอท ฤาษีนารายณ์ ฤาษีนาเรศ ฤาษีอิศวร ฤาษีพิฆเนศ ฤาษีเพชรฉลูกัณท์ ฤาษีปัญญาสด ฤาษีตาไฟ ฤาษีหน้าวัว ฤาษีหน้าเนื้อ ฤาศีปัญจสิงขร ฤาษีประโคนธรรพ
๓. ฤาษีชั้นมนุษย์  เช่นฤาษีโกเมน ฤาษีโกเมท ฤาษีโกมุท ฤาษีสัตตบุตร ฤาษีสัตตบัน ฤาษีสัตบงกช ฤาษีโคบุตร ฤาษีโคดม ฤาษีสมมิตร ฤาษีลูกประคำ
๔. ฤาษีชั้นอสูร เช่น ฤาษีคีรีเนศ ฤาษีท้าวเวสสุวัณ ฤาษีท้าวหัสกัณท์ ฤาษีท้าวหิรัญสูร ฤาษีพิลาภ ฤาษีพิรอด ฤาษีท้าวพลี ฤาษีอนัตยักษ์ ฤาษีวาณุราช ฤาษีวาหุโลม
*******************************************

ตำนานพระฤาษี และการบูชาพระฤาษี 
   ฤๅษี แปลว่า ผู้มีปัญญาอันได้มาจาก การฝึกฝนพลังจิตอย่างเด็ดเดี่ยว เพื่อมุ่งประโยชน์ในหนทางความสำเร็จ ในสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเหนือกว่าปุถุชนคนธรรมดา การจะฝึกขึ้นเป็นฤๅษี นั้นมีด้วยกันหลายวิธีแต่มีขั้น ตอนคร่าวๆคล้าย ขั้นบันได เช่น พระโสดาบัน สกิทาคามี อนาคมี แล้วพระอรหันต์ เช่นเดียวกัน ขออธิบายเป็นขั้นตอนง่ายๆ 
    ขั้นที่ ๑ สิทธา คือผู้ดำรงการฝึกวิชาอาคมหรือมนต์ตราและคาถา จนสามารถล่วงรู้ สวรรค์ นรก มีจริง สามารถติดต่อเทวดา และวิญญาณทั้งหลายได้ ส่วนใหญ่ที่เราเรียกกันในประเทศ มีใช้คำว่า “ฆารวาสผู้ขมังเวทย์”  
   ขั้นที่ ๒ โยคี หรือ โยคะ คือ การบำเพ็ญตนโดยมีหลักวิชาโยคกรรม ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงเคยฝึก คือ การบำเพ็ญทุกขกิริยา นั่นเอง มักจะเที่ยวทรมานตนอยู่ตามเทือกป่าเขาลำเนาไพร เป็นผู้ถือสันโดษไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้ใด มุ่งความสำเร็จในการทรมานเป็นสำคัญ 
   ขั้นที่ ๓ ดาบส คือ ผู้บำเพ็ญตนมุ่งหมายปฏิบัติเพื่อให้เกิดตบะเดชะ เข้าสู่ฌานเบื้องต้น และเข้าสู่ฌานเบื้องสูงได้ โดยใช้ความพากเพียรทรมานสังขารร่างกาย เพื่อเอาชนะกิเลสของตน สามารถกระทำจิตให้เกิดพลัง เพื่อมุ่งหวังให้อยู่ในโลกุตรสุข แต่ก็ยังไปไม่ได้ เพียงได้แค่ ชั้นสูงของโลกียะสุขเท่านั้น 
   ขั้นที่ ๔ พระฤๅษี คือผู้บำเพ็ญตนผ่านจากการศึกษาวิชา ๓ ขั้นตอนเบื้องต้นแล้วได้นำเอาตบะอำนาจฌานที่มีนั้น นำการบูชาศาสดาของตนที่นับถือ เพื่อจะได้พรจากพระผู้เป็นเจ้านั้น เมื่อการบูชานั้นถึงซึ่งพระผู้เป็นเจ้าแล้ว พระผู้เป็นเจ้าจะเสด็จลงมาประทานพรนั้นให้แก่บรรดาฤๅษีที่ทำการบูชาแล้วได้เอื้อนเอ่ยนามของฤๅษีนั้นไปทั้ง ๓ โลก จึงจะสำเร็จการเป็นพระฤๅษีได้อย่างแท้จริง ตีความหมายง่ายๆว่าเมื่อการบูชาของฤๅษีนั้นถึงพระผู้เป็นเจ้าแล้วท่านเสด็จลงมาให้อำนาจฤทธิ์เหล่าใดที่พวกฤๅษีต้องการแล้ว จึงตั้งชื่อฤๅษีองค์นั้นให้เช่น ฤๅษีอัคคีเนตร คือฤๅษีตาไฟ ฤๅษีโคสุภเนตร คือ ฤๅษีตาวัว นั่นเอง 

 
(ฤๅษีในพจนานุกรมตีความหมายไว้ว่า ฤๅษีผู้ที่ซุกซ่อนหลีกหนีไปสู่สถานอันสงบระงับ อันมิได้มีความวุ่นวายเข้ามาก่อกวน อีกนัยหนึ่ง เรียกว่า ผู้อยู่อย่างสันโดษ) ถ้าเปรียบในทางพระพุทธศาสนา เราได้ไปขอบวชกับพระพุทธเจ้า หรือ พระอุปัชฌาย์ แล้วก็จะได้นามตามที่พระพุทธเจ้าหรืออุปัชฌาย์เห็นเป็นสมควร เช่น เขมะปัตโต สุชินทะโร อาจารโร เฉกเช่นเดียวกัน อย่างนั้นจะเป็นได้อีก การจะมีผู้ใดจะใช้คำว่า ฤๅษีนั้น ก็จะต้องได้รับการให้พรจากพระผู้เป็นเจ้าแล้ว เท่ากับว่าฤๅษีผู้ใดได้รับการอุปัชฌาย์ หรือบวชฤๅษี แล้วจึงสามารถใช้คำว่า พระฤๅษีได้จริงๆ ตามพระคัมภีร์ปุราณะ และเป็นธรรมเนียมมีปฏิบัติกันมาก่อนสมัยพระพุทธเจ้ายังไม่ได้อุบัติขึ้นในโลกด้วยซ้ำ แล้วจะมีพวกฤๅษีอีกพวกหนึ่งที่เป็นวรรณะสูงมาเป็นฤๅษี จำแนกให้ท่านเข้าใจพอสังเขป 
    1. พราหมณ์ คือผู้ปฏิบัติบูชาโดยการบูชาด้วยวัตถุ ข้าวของ เครื่องสักการะ และอ่านโองการกล่าวบูชา ดีดสีตีเป่า บูชาสักการะเทพเจ้าเหล่าที่นับถือ เพื่อมุ่งประโยชน์ในการกระทำพิธีอย่างหนึ่งให้สำเร็จ เมื่อการปฏิบัติบูชาของตนจะทำให้ตนเข้าสู่ความเป็นฤๅษีนั้น เข้าจะเข้าสู่ขั้นที่ ๒  
    2. ชฏิล คือ พราหมณ์จำพวกหนึ่งที่มาใส่ชฎา เกล้าผมไว้หนวดเครายาวรุงรัง ทิ้งผ้านุ่ง มีคนห่มนั้นก็รุงรังยุ่งเหยิง ไม่สวยงาม จะอยู่ตามป่าเขาซึ่งไม่ได้อยู่ในเทวสถานประจำเหมือนพวกพราหมณธรรมดา 
    3. นักพรต คือผู้ปฏิบัติดีจากวรรณะของชฎิล จะต้องเคร่งมากกว่า จะต้องเป็นผู้ทรงศีล สัจจะอันประเสริฐ มิได้บกพร่องแต่ประการใด ตั้งใจบำเพ็ญพรต ตบะเดชะให้บังเกิดอำนาจจิตสูงขึ้น ส่วนใหญ่จะบำเพ็ญอยู่ในถ้ำคูหาป่าเขา มิให้ใครเห็นเลย นั่งสมาธิเป็นวันเป็นเดือนเป็นปี คือว่าเป็นผู้มีอิทธิฤทธิ์มากเลยทีเดียว เพราะประกอบด้วยวรรณะเป็นพราหมณ์แล้วได้ศึกษาตำรามาแล้วบำเพ็ญเพียรอีก จึงประกอบกันทำให้มีฤทธิ์มากเลยทีเดียว 
   4. นักสิทธิ คือ พราหมณ์ผู้ปฏิบัติคนด้วยศีลอาจารวัตรมิได้ขาดตกบกพร่องจนสามารถมีฤทธิ์เหาะเหิรเดินอากาศ หายตัว ลุยน้ำ ดำดินได้ หรืออีกนัยหนึ่งคือ กึ่งเทวดา จะชอบเพียงช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยากเป็นนิจ หรือใครมาขอความช่วยเหลือ ก็จะต้องไปช่วยอยู่เสมอ ที่อยู่ของพวกเขาอยู่ระหว่างดินกับฟ้า ก็คือช่องอากาศในพวกกลุ่มนั้นก็จะมีหลายแสนหลายล้านองค์ด้วยกัน 
   5. มุนี คือ ผู้เป็นพราหมณ์บำเพ็ญเพียรผ่านมาทั้ง ๔ ขั้นตอนแล้วยังทำบำเพ็ญพิธีกรรมต่างๆถวายแก่พระผู้เป็นเจ้าเพื่อให้พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมาประทานพรจนกลายเป็นถึงบรมครูเป็นผู้มีปัญญาญานและความรู้ความสามารถในระดับชั้นสูงสุด บางครั้งได้ซึ่งเป็นถึงครูของโลกด้วยซ้ำ อินเดีย เรียก คุรุ พอจะเข้าใจบ้างนะครับว่า การเป็นฤๅษี จากคนธรรมดา กว่าจะมาเป็นฤๅษีนั้นมิใช่ง่ายเลย ถ้าเป็นคนธรรมดาขึ้นมาเป็นฤๅษี เมื่อถึงขั้นได้พรจากพระผู้เป็นเจ้า ก็จะเป็นพระฤๅษีที่มีพลังอำนาจ คือ พระฤๅษีตาไฟ พระฤๅษีมะลัยโกฏิ ฤๅษีมีวรรณะพราหมณ์ ถ้าได้รับพรจากพระผู้เป็นเจ้าได้ชื่อ เช่น พระฤๅษีพรหมมุนี พระฤๅษีวาลมิกิมุนี จะเป็นว่ามีความแตกต่างกันพอสมควร ที่กล่าวมานั้นคือเป็นฤๅษีฝ่ายขาวนะครับ ยังมีฤๅษีฝ่ายดำเช่นเดียวกัน ก็จะต้องเอาไว้มีโอกาสก็จะกล่าวไว้ในครั้งหลังแล้วกัน ที่ได้เขียนบทความเบื้องต้นนั้น เป็นวิถีทางที่เกิดขึ้นก่อนที่พระพุทธเจ้าจะอุบัติขึ้น พอมาถึงคราวที่พระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นนั้น พระพุทธองค์ก็ทรงได้รับการบวชจากมหาฤๅษีชื่อ อาฬาดาบส และ อุทสกดาบส เป็นอุปัชฌาย์ผนวชให้จนได้ชื่อว่า พระฤๅษีสมณโคดมบรมครู ที่ใช้คำว่าสมณะ นั้นพระองค์ท่านเป็นวรรณะกษัตริย์มาบวช ต่อมา พระองค์ท่านก็ได้หาทางพ้นทุกข์ โดยไม่มีใครได้บวชให้พระองค์อีกเลย พึงโต้เลยว่า ถ้าพระพุทธศาสนาอยู่ที่ใด ความเป็นฤๅษีนั้นคงจะห่างไปจากกันเลยเสียมิได้ เพราะพระพุทธองค์ได้ดำรงสมณะการบวชด้วยฤๅษีมาแล้ว ครูของพระองค์ก็ยังเป็นฤๅษีซึ่ง เราท่านทั้งหลายคงจะหนีความจริงไปไม่พ้น ฤๅษีจะต้องอยู่คู่พระพุทธศาสนาของพระสมณโคดมบรมครูจนถึงกัลป์อันสิ้นสุดจนไปถึงยุคของพระศรีอาริยเมตตรัยนั้นเอง 
   ต่อมาเมื่อพระพุทธเจ้าได้อุบัติขึ้นก็ทำให้ฤๅษี มุนี หลายองค์ได้เข้าไปบวชอยู่กับพระพุทธเจ้า และบำเพ็ญตนจนได้บรรลุอรหันต์ไปหลายองค์ เมื่อแต่ละองค์นั้นได้สำเร็จมรรคผลนั้น ต่างก็ไปคนละทิศคนละทาง บำเพ็ญตนต่อ ตามที่ พระพุทธองค์ท่านทรงประกาศไว้ พระอรหันต์บางองค์ก็เป็นปัจเจกอรหันต์ บางองค์ไว้หนวดไว้เครา บางองค์ก็ไว้ผมยาว ก็เลยทำให้บุคคลที่พบเห็นทั่วไปนั้น ก็เลยเรียกท่านว่า ฤๅษีเหมือนกัน อย่างเช่น พระอรหันต์จี้กง พระอรหันต์ตักม้อ ทางอินเดียก็เรียกท่านว่า พระฤๅษีตักม้อ ยุคหลังมาจึงได้บังเกิด ฤๅษีอีกกลุ่มหนึ่ง คือ หลวงปู่พระฤๅษี ขึ้นมาก็คือได้รับการอุปสมบทจากพระพุทธศาสนาแล้วบำเพ็ญตนจนเห็นทางของตนเป็นปัจเจกอริยสงฆ์ ไม่ยุ่งเกี่ยวในลาภยศสรรเสริญ มุ่งแสวงหาโมกขธรรมเพียงอย่างเดียวทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ คือธรรมะ จึงปล่อยให้ผม ให้หนวดยาวตามธรรมชาติ ย่อมไม่ได้อยู่ในหมู่กลุ่มของพระสมมติสงฆ์ทั่วไป ไม่ยึดติดในรูปแบบต่างๆ แล้วแสวงหาความหลุดพ้นจากกิเลสไปสู่พระนิพพานได้เฉกเช่นเดียวกัน เพราะศาสดา ก็คือพระพุทธเจ้านั่นเอง แต่ฤๅษีดาบสที่กล่าวมาเบื้องต้นนั้น นับถือพระผู้เป็นเจ้า อาจจะเป็นองค์ใดก็ได้ เช่น พระศิวะ(พระอิศวร) พระนารายณ์ พระพรหม ก็ได้ แต่หลวงปู่พระฤๅษีนั้นมีศาสดาคือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์เดียว อาจจะใช้การบูชาพื้นฐานของฤๅษีมาปฏิบัติก็ได้ แต่พอสู่ชั้นสูงก็เอาหลักธรรมของพระพุทธเจ้ามาใช้จึงไปสู่การหลุดพ้น ขอแบ่งชนิดฤๅษีที่อยู่ในระดับชั้นต่างๆ ให้ผู้อ่านได้เข้าใจพอสังเขป 
   ชั้นที่ ๑ เรียกว่า ราชรรษี หมายความว่า เจ้าฤๅษีมีชั้นและฐานะความเป็นอยู่อย่างธรรมชาติปกติ 
  ชั้นที่ ๒ เรียกว่า เทวรรษี หมายความว่า เจ้าฤๅษีที่บำเพ็ญตนสามารถ เหาะเหิรเดินอากาศ มุดน้ำดำดิน หายตัวได้ ที่เรียกว่า เทวฤทธิ์ 
  ชั้นที่ ๓ เรียกว่า พรหมรรษี หมายความว่า การปฏิบัติ จนมีฌานแก่กล้า เป็นถึงชั้นบรมครูแล้วเป็นที่เคารพของเทวฤๅษีทั้งหลาย เรียกง่ายๆว่า พรหมฤๅษี 
  ชั้นที่ ๔ เรียกว่า มหรรษี หมายความว่า ฤๅษีเหล่าที่เกิดจากฤทธิ์อำนาจของพระผู้เป็นเจ้าบันดาลขึ้นมาจากกายของพระองค์แต่ละองค์ อย่างเช่น สัตตะฤๅษี 
ฤๅษีทั้ง ๗ องค์ที่ออกมาจากการบันดาลของพระศิวะเจ้าคือ 
1. มรีจิ      2. อัตริ          3. อังคีรส      4.ปุจหะ         
5. กระตุ    6. ปุจลัสตะยะ 7. วิสิษฐิ 
ฤๅษี ๗ องค์ที่ เป็นของพราหม์ เป็นการบันดาลของพระพรหม คือ 1. โคดม 2. ภริทวาร 3. วิศวามิตร 4. ชมทิศนี (ชมมิทอัคคี) 5. วิสิกรุ 6. กศยป (กัด-สะ-หยบ) 7.อัตริ นี้เป็นฤๅษีมีฤทธิ์เดชมาก อำนาจสูงส่ง แต่จะเอามาเทียบกับ หลวงปู่พระฤๅษีไม่ได้ เพราะฤๅษีที่กล่าวมาเบื้องต้นเป็นฤๅษีมีอยู่ในโลกิยฌาน ไม่หลุดพ้น จึงไม่ต้องเปรียบเทียบกัน ทางคณะผู้จัดทำได้อธิบายอย่างสังเขปให้เข้าใจแล้วเรื่องประวัติต่างๆของฤๅษีแต่ละฤๅษีนั้นไว้โอกาสหน้านะครับ และที่จะกล่าวถึงอีกว่า ผู้ใดเกิดวันใด ควรบูชาฤๅษีองค์ไหน ซึ่งปัจจุบันมีผู้สงสัยจำนวนมาก

ครูปู่ฤาษี อาจารย์ไสยศาสตร์ที่สำคัญๆ 
1 องค์พระศุกกราอาจารย์(พระ-ศุก-กรา-อา-จา-ระ-ยะ) หรือฤาษีศุกร์ และอีกนามหนึ่งคือครูอสูร ผู้ซึ่งเป็นคุรุ หรือครูของเหล่าอสูร ยักษ์ ทั้งหลาย เป็นบุตรแห่ง(มหาฤาษีภฤคุผู้ทรงเป็นหนึ่งในเจ็ดมหาสัปตะฤาษีผู้ยิ่งใหญ่ทั้ง7) ฤาษีศุกร์ เชี่ยวชาญในมนตรา วิชา ทุกแขนง ที่สันทัดเป็นพิเศษคือ การกำหนดปลุกฟื้นคืนชีพและการทำลายชีวิตศัตรูแบบช้าๆด้วยความทรมานด้วยสารพักศาตราและโรคา การกดดวงชะตาให้ตกต่ำไม่มีผู้ค้ำจุน หรือการทำลายฐานดวงให้ชีวิตพลัดพรากจากสิ่งที่ตนรัก ในทางกลับกัน ก็เชี่ยวชาญในการแก้ไขเช่นเดียวกันด้วย พระฤาษีศุกร์ มีลูกศิษย์คนสำคัญๆยกตัวอย่างเช่น โสมเทพ(พระจันทร์) ราหู (พระราหู)เป็นต้น ฤาษีศุกร์ถือเป็นฤาษีที่อยู่ในศักดิ์ เทพฤาษี อันเป็นชั้นที่ 2 ของระดับชั้นของฤาษีเบื้องบน(ฤาษีแบ่งเป็นฤาษีเบื้องบนคือชั้นฟ้าและฤาษีเบื้องล่างคือชั้นดิน) ในชั้นที่แรกสุดของฤาษีชั้นฟ้าคือราชฤาษี ชั้นที่2คือเทพฤาษี ชั้นที่3คือพรหมฤาษี และชั้นสูงสุดคือมหาฤาษี
2 องค์พระฤาษีอังคีรส(พระ-อัง-คี-รส) หรือฤาษีพฤหัส และอีกนามหนึ่งคือคุรุเทพ เป็นคุรุหรืออาจารย์ของเหล่าเทพทั้งหลายยกตัวอย่างเช่น พระสุริยเทพ(พระอาทิตย์) องค์อมรินทราเทวาธิราชเจ้า(พระอินทร์)เป็นต้น เป็นฤาษีชั้นฟ้าในระดับเทพฤาษี เป็นบุตรของ(มหาฤาษี อังคีระสะ หนึ่งในมหาสัปตฤาษีผู้ยิ่งใหญ่ทั้ง7) ฤาษีพฤหัส เป็นผู้เชี่ยวชาญในทุกแขนงมนตรา วิชา และที่ถนัดเป็นพิเศษคือวิชาในการ ให้สติปัญญา สร้างจิตสำนึกที่ดี เปลี่ยนแปลงแก้ไขความชั่วร้ายทั้งหลายให้กลายเป็นความดีงาม สร้างความรักความเข้าใจในสามีภรรยา และครอบครัว และองค์กรต่างๆ ได้เป็นอย่างดี 
3 ฤาษีตาวัว หรืออีกชื่อหนึ่งคือฤาษีหน้าวัว พระนามที่จริงคือ พระนนทิ (พระ-นน-ทิ) นั่นเอง เป็นฤาษีในชั้นเทพ เป็นบริวารองค์สำคัญและยังเป็นพระราชพาหนะของ (องค์พระสดาศิวะมหาเทพ) เป็นผู้เชี่ยวชาญในเรื่องดนตรี การร้อง ฟ้อน รำ เต้น มีศิลปะในการพูดจา เจรจาได้น่าฟังเป็นที่น่าเชื่อถือและเป็นที่ยกย่อง อีกทั้งเป็นที่รักใคร่ของผู้อื่น มีเสน่ห์ ดึงดูดใจเพศหญิงเป็นอย่างดีในภาคนี้มีรูปร่างเป็นมนุษย์ นุ่งห่มหนังเสือดาวสีเหลือง ศีรษะ เป็นวัวหนุ่ม สีขาว สวมประคำหินสีดำ 
4 ฤาษีหน้าเสือ หรือพระนามที่จริงคือ ท่านท้าว หิมวัต (หิม-มะ-วัต) เป็นฤาษีในชั้นเทพ เป็นพระราชบิดาของ(องค์พระแม่ปารวตีมหามาตาอุมาเจ้า) เป็นหนึ่งในคณะปติบริวารสำคัญ ของ องค์พระสดาศิวะมหาเทพ เป็นผู้เชี่ยวชาญในการปราบและกำราบศัตรูเก่งกาจในเรื่องการรบ และการปกครองบริวาร ควบคุมดูแลบริวารได้อย่างดีเยี่ยมในภาคนี้มีรูปร่างเป็นมนุษย์ นุ่งห่มหนังเสือโคร่งสีเหลือง ศีรษะเป็นเสือโคร่ง สวมประคำ รุทรากษะ 
5 ฤาษีสุตะ เป็นฤาษีในชั้นดิน เป็นศิษย์เอกของ(มหาฤาษีวยาสะหนึ่งในคณะอาจารย์แห่งฤาษีชั้นฟ้าและชั้นดิน) ฤาษีสุตะเป็นผู้เชี่ยวชาญในการขับอ่านโศลก และแตกฉานเชี่ยวชาญในปุราณะ ทั้ง 27 ปุราณะโดยเฉพาะอย่างยิ่ง พระศิวะปุราณะซึ่งแบ่งออกเป็น 24,000 บาท แยกย่อยได้อีกเป็น 7 สัมหิตา (เรื่องราวโดยสังเขป) ฤาษีสุตะมีรูปกายเป็นชายในสังขารราว60-70ปี ผิวกายขาว ร่างกายทาด้วยขี้เถ้า ไว้เหนวดเครายาวเสมอ อก ผมยาวมุ่นเป็นมวย ผมเผ้าหนวดเคราเป็นสีดำสนิท นุ่งห่มผ้าสีเหลือง,ส้ม คล้องประคำ รุทรากษะ 
6 ฤาษีกษิโรธ เป็นฤาษีในชั้นเทพฤาษี ถือได้ว่าเป็นเสมือนบิดาของ(องค์พระมหาลักษมีมาตาเทวีเจ้า ผู้เป็นพระชายาในพระมหาวิษณุผู้เป็นเจ้า) เป็นผู้สันทัดในเรื่องความอุดมสมบูรณ์ ความมั่งคั่ง ร่ำรวย ด้วยสมบัติ อันมากมาย ฤาษีกษิโรธ ภาคนี่มีรูปเป็นมนุษย์ ศีรษะเป็นพญานาค ผิวกายสุกสว่างเป็นสีขาว นุ่งห่มด้วยเสื้อผ้าเครื่องประดับล้ำค่าดั่งกษัตริย์เป็นสีขาว คล้องประคำไข่มุกสีขาว 
7 ฤาษีศิลาท เป็นฤาษีในชั้นดิน เป็นบิดาของ(พระนันทิน หรืออีกนามหนึ่งคือ พระนันทิเกศวร ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าคณะปติของ องค์พระสดาศิวะมหาเทพ) ฤาษีศิลาท เป็นผู้ที่ได้รับการยอมรับว่า มีบุตรอันยอดเยี่ยม และยิ่งใหญ่ เป็นอภิชาตบุตร อันหาที่เสมอเหมือนมิได้ ฤาษีศิลาท มีรูปกายเป็นมนุษย์ สูงใหญ่ผิวแดง หนวดเคราหนาสีดำสนิท แข็งแรง คล้องประคำรุฑรากษะ นุ่งห่มผ้าสีเหลืองส้ม ผมยาวเป็นมวยสีเทา